Czym są neuromity i czym się różnią od innych mitów w edukacji? 
Neurobiologia i neurodydaktyka rosną w siłę, dając zarówno nauczycielom, jak i rodzicom nadzieję na szybsze i lepsze wyniki nauczania. Niestety w życiu nic nie jest łatwe. Nie ma cudownych metod nauczania i nikt nie ma wytrychu do naszego mózgu. 

Mit 1. Wykorzystujemy tylko 10% mózgu. 
Przekonanie, że wykorzystujemy tylko część naszego mózgu daje podstawę do tworzenia kolejnych mitów, a także fałszywych metod nauczania i uczenia. Niestety jest w tym tyle prawdy, co w pozostałych mitach-kitach, które Wam przedstawię. Mit wziął się z tego, że podczas badań neuroobrazowania mózgu, jedne obszary są bardziej aktywne od pozostałych, czyli pracują bardziej od innych. Jedynie błędna analiza wyników badań prowadzi do przeświadczenia, że cześć mózgu jest nieaktywna. Tymczasem nawet w czasie snu, wszystkie obszary mózgu są zaaktywowane. Mózg nie odpoczywa nigdy. Monika Szczygieł i Krzysztof Cipora w swoim artykule zatytułowanym"Fałszywe przekonania na temat działania mózgu i zjawisk psychicznych, czyli neuromity i psychomity w edukacji" wysunęli argument, że gdyby mózg pracował tylko w 10% swoich możliwości, ewolucja nie doprowadziłaby do tak zaawansowanego jego rozwoju (2014, 63).
​
Mit 2. Prawa półkula kreatywna, lewa analityczna.  
Ciężko powiedzieć, czy aby jest to mitem czy nadinterpretacją lub nadużyciem powszechnie przyjętego uogólnienia. Rzeczywiście zostało udowodnione naukowo, że obie półkule mózgu pełnią odmienne funkcje, a różnym czynnościom towarzyszy różna aktywność lub powiedzmy jej natężenie. Czym jest więc lateralizacja? 
Lateralizacja, czyli asymetria czynnościowa wynikająca z dominacji danej półkuli odgrywa niezwykle ważną rolą w życiu człowieka, ze względu na koordynację ruchową-wzrokową. Tylko kiedy dominująca ręka jest po tej samej stronie co dominujące oko, mamy układ ręka-oko, dzięki któremu łatwiej jest nam wykonywać zadania grafomotoryczne, precyzyjne, manipulacyjne, związane z motoryką dużą i małą. Lateralizacja może być zaburzona i wtedy ma to wpływ na koordynację nie tylko ruchowo-wzrokową, ale też wzrokowo-słuchową, napięcie mięśniowe i orientację przestrzenną. 
Choć każda półkula ma inną funkcję, trzeba pamiętać, że ściśle ze sobą współpracują zawsze, niezależnie czy w zakresie artystycznym, zakresie mowy, czy w zakresie analizy i syntezy. Dlatego podejmowanie działań i ćwiczeń mających na celu synchronizację pracy mózgu jest po prostu bez sensu, ale tylko z jednej strony. 

Ćwiczenia na koordynację ruchową, np. te wymyślone przez Paula Dennisona, choć bezcelowe jeśli chodzi o rozwój dzieci, młodzieży i dorosłych, są świetną zabawą i fajnym elementem lekcji. Ruch to wiadomo zdrowie (o ile nie jest zawodowy), wywołuje radość, dzięki wytwarzanym przez organizm endorfinom i serotoninie, czyli hormonom szczęścia. 

Mit 3. Style uczenia. 
Jak wiemy każde dziecko jest w stanie osiągnąć sukces edukacyjny, na pewno w jakimś stopniu, bo przecież sukces sukcesowi nierówny. Dla jednego dziecka sukcesem jest nauczenie się 20 słówek na lekcję, dla innego wygranie prestiżowego konkursu językowego. Kluczem do sukcesu jest indywidualizacja nauczania do potrzeb ucznia. Na rynku znajdziecie zapewne wiele szkoleń, które oferować Wam będą taką personalizację skupioną na stylach uczenia się. Jednakże jest to wielki edukacyjny mit. Przemysław Bąbel i Marzena Wiśniak (2016) podkreślają, że nauczanie powinniśmy opierać na zaawansowanych badaniach dotyczących procesów myślenia i zapamiętywania, które niestety nie mają nic wspólnego ze stylami uczenia. Polecam bardzo ich książkę "12 zasad skutecznej edukacji", którą uznaję za swego rodzaju Biblię dla nauczycieli, dlatego nie bez przyczyny z czystym sumieniem rekomenduję Wam również wystąpienie Przemka Bąbla na konferencji Nowej Ery (link do prezentacji tu). Obejrzyjcie koniecznie, bo warto!!!

Gardner, twórca teorii inteligencji wielorakich, przestrzega, aby nie mylić stylów uczenia z jego teorią, co często ma miejsce w ferworze walki o dobro i sukces ucznia. Każdy z nas posiada każdą z inteligencji wielorakich, więc nikogo nie stygmatyzuje się jako słuchowca, wzrokowca, ruchowca. Teoria Gardnera nie skupia się na przetwarzaniu tekstu mówionego lub pisanego na wiele sposobów (tak jak ma to miejsce przy stylach uczenia się), ale na zmysłach i ich oddziaływaniu na nasze kompleksowe postrzeganie świata (czytaj więcej w The Washington Post). 
​Do tego z wniosków płynących z badań kognitywistów wiemy, że czym więcej zmysłów zaangażujemy na zajęciach tym lepiej, ale nie wynika to z konieczności indywidualizacji stylów uczenia się i nauczania (Riener&Willingham, 2010). 
Jeśli chcecie, żeby autor wytłumaczył Wam to dość prosto, obejrzyjcie wideo poniżej:

Nie dość, że mity w edukacji mają się dobrze, to do tego dochodzi jeszcze przekonanie, że nauczanie polisensoryczne (lub inaczej mówiąc wielozmysłowe) jest tylko dla maluchów. Nic bardziej mylnego. Wykorzystując ruch, zapach, dotyk na zajęciach z powodzeniem możemy angażować także dorosłych.

Karty do gry (karty z produktami spożywczymi i meblami z kuchni i salonu) możecie pobrać tu: ​

Tylko pamiętajcie, aby dla młodszych dzieci lub dla początkujących wyciągnąć karty z trudniejszym słownictwem. To ważne! Zabawa musi być zawsze dostosowana do poziomu ucznia, choć ambitna (input +1).  

A poniżej wpis na fanpage'u  Karolina Kępska Teacher Trainer ↓

​Bawcie się dobrze i uczcie efektywnie. Powodzenia. 

"Kobiety mojego życia", a raczej "The Women of my Life" brzmi jak dobry tytuł książki biograficznej ze wspomnieniami podstarzałego lovelasa. Nic bardziej mylnego, to również doskonały tytuł i zarazem temat lekcji z okazji Międzynarodowego Dnia Kobiet.  
​

Nie! Dzień Kobiet to nie relikt PRL, to święto upamiętniające tragiczne wydarzenia z Nowego Jorku początku ubiegłego stulecia. Fakt faktem obchody rozpoczęły sufrażystki i członkinie partii socjalistycznych lub robotniczych, ale nie tych czasów. 
​

W klasie, w której promuje się kompetencje XXI wieku i krytyczne myślenie nie może braknąć dyskusji na podstawie wybranych cytatów. Tym razem polecam kilka o kobietach, źródło to BrainyQuote: ​​

Anne-Marie Slaughter opublikowała w 2012 roku artykuł zatytułowany: "Why women still can't have it all", traktujący o równości kobiet i mężczyzn, ale zaczynając od samego początku, czyli od tego czym w ogóle jest równość i jak ją należy rozumieć.  

Dodatkowo można skorzystać z aplikacji polecanej ostatnio przez Magdalenę Ślawską na swoim fanpage'u  o angielskim zawodowym, czyli Gap Fill Generator. Ja wykorzystałam fragment wypowiedzi Anne od 11:15 i stworzyłam przykładowy test luk, do obejrzenia tu: 

Aby łatwiej Waszym uczniom było rozmawiać o kobietach, które są dla nich ważne lub miały wpływ na ich życie, przygotowałam specjalną kartę pracy. 
Ważne kobiety podzieliłam na trzy grupy: 
1. Kobiety, które kocham, 
2. Kobiety, które podziwiam (za ich osiągnięcia, charakter, wiedzę), oraz
3. Kobiety, które szanuję. 
Ta ostatnia ramka jest bardzo ważna jak nie najważniejsza. Naszym zadaniem w klasie jest nie tylko uczyć, ale i wychowywać. Musimy tłumaczyć dzieciom, młodzieży, ale też i dorosłym, że nie musimy się kochać ani lubić, ale zawsze musimy się szanować. 
​
Karta pracy do pobrania poniżej: ​

"Przybij piątkę" to nie tylko akcja blogerska, w której regularnie dzieliłyśmy się pomysłami i materiałami na zajęcia językowe, to też akcja, w której mogliście poznać nasze upodobania, hobby, i nas same. Dlatego 10 edycja to edycja szczególna, pokazuje kim są blogerki od kuchni. Ma też za zadanie motywować czytelników. Tak! O tym nie pomyśleliście, co? 10 edycja naszej akcji ma na celu pokazać, że dziewczyny, które znacie z internetu to takie koleżanki z sąsiedztwa, zwykłe babeczki, a ktoś z Was może być jedną z nich, trzeba tylko chcieć! 

Ta edycja i ten wpis to też połączenie naszego życia prywatnego i życia zawodowego, mieszanka wybuchowa, która pokażę Wam jaka jestem. 

​No to zaczynajmy, 5 rzeczy, których o mnie nie wiecie: 

Jeśli śledzisz mój fanpage Karolina Kępska Teacher Trainer lub widziałeś mnie kiedyś na konferencji czy szkoleniu, kojarzysz zapewne długowłosą ciemną brunetkę z włosami w koczku a la Mała Mi. Teraz Was zaskoczę, jestem blondynką (najgorzej, farbowana blondyna, żartów będzie teraz co nie miara) ;)

Ale powiem Wam coś jeszcze oprócz mojego koloru włosów, zdjęcie obok zrobione zostało w Stanach jakieś 16 lat temu (o jejku, kolejny sekret, chyba jestem też dość wiekowa), pracowałam tam jako niania, opiekowałam się łącznie 4ką dzieciaków, u trzech różnych rodzin i wiecie co? Nauczyłam się wtedy języka sto razy bardziej i lepiej niż kilka lat później pracując w Irlandii jako "ważna Pani tłumacz" w firmie szkoleniowej.
​DZIECI MAJĄ MOC!

Jestem anglistą, kocham angielski, poszłam na studia filologiczne nie z musu czy nie wiedząc co chcę w życiu robić, ale dlatego, że bardzo chciałam iść NA ANGIELSKI. No a teraz śmieszna historia, na tyle ciekawa, że zasługuje na wejście w skład mojej wielkiej 5 - pierwszych korepetycji w życiu, jeszcze w liceum udzielałam z ... niemieckiego. I to z tej książki obok, nie wiem w sumie co jest bardziej przerażające w tym wszystkim, ja i korki z niemca, czy to, że "Der, Die, Das" wciąż jest na rynku, obstawiałabym chyba to drugie ;) ;) ;) 

Znacie mnie, tak? Jestem metodykiem nauczania języków obcych, tak? Uczę nauczycieli jak uczyć, tak? To teraz powiem Wam największą tajemnicę w moim zawodowym życiu: 
MOJE PIERWSZE ZAJĘCIA W ZERÓWCE TO BYŁA PORAŻKA, dzieci lubiły mnie i nasze lekcje, ale ja się męczyłam jak nie wiem. Nie miałam książek. Nie miałam wtedy wprawy i tylu pomysłów. Wtedy nie było blogów, internet też tak nie śmigał jak teraz. Nie wspominam ich dobrze, a do nauczania dzieci wróciłam dopiero po kilku dobrych latach, jak moja córka była 3 latkiem. 
​

Uwielbiam się uczyć, gdybym mogła studiowałabym cały czas, ten klimat, ten czar, ale zanim znalazłam swoje wyjątkowe miejsce, które uwielbiam do dziś - Uniwersytet Warszawski -  wypróbowałam kilka szkół: 
Akademia Polonijna w Częstochowie (jeden rok, jak nie dostałam się na studia!!! TAK, nie dostałam się na filologię za pierwszym razem)
CJE-NKJO w Częstochowie (cudowne trzy lata studiów nauczycielskich, które dały mi porządny background)
Uniwersytet Opolski (nie chciałam wyjeżdżać daleko od domu, bałam się, że sobie nie poradzę, ale nie, to nie było to) 
Uniwersytet Warszawski (tu to się postudiowało ładne "parę" lat :):) oj tak)

Teraz moja pasja do uczenia się nadal nie ustaje, połykam książki metodyczne, magazyny o uczeniu, ale też o marketingu, który stał się moją drugą życiową pasją, czy to się już nadaje jako tajemnica nr. 5. Nie! To wszyscy wiedzą. 

A wiecie, że najwięcej swoich pomysłów na zajęcia, na szkolenia, na artykuły metodyczne wzięłam z wody? Woda to życie :) Pływam co tydzień, chyba że mam konferencję w sobotę, to czasami co dwa tygodnie. Pływam i myślę i kombinuję. To jest taki mój czas! 
​

Często patrzycie na mój fanpage, czy na stronę i możecie myśleć sobie, że odniosłam sukces zawodowy. Nie zaprzeczę! Odniosłam pewnego rodzaju sukces i czuję się spełnioną osobą, kocham moją pracę i to, co robię, jak robię, z kim mam kontakt i nie mam zamiaru spoczywać na laurach, przede mną jeszcze tyle do osiągnięcia. 

Ale nie zawsze tak było, po urodzeniu dziecka mój etat stopniał do zera, pracowałam na zastępstwach, a nawet pół roku kiedyś nie miałam pracy, byłam załamana, ale nie poddałam się, wymyśliłam nową drogę. Krok po kroku realizowałam ją. Wierzcie mi, to moje działania doprowadziły mnie do miejsca, w którym jestem, nie robiłam żadnych drogich kursów metodycznych (dopiero po pewnym czasie zrobiłam kurs trenerski i Akademię Autora), nikt mnie nie promował, nie lansował. Osiągnęłam, co osiągnęłam własnymi siłami i swoją ciężką pracą i jestem z tego bardzo dumna.
Chciałabym, żebyście i Wy nie poddawali się nigdy nawet, gdy sytuacja wydaje się być beznadziejna. To popłaca!!!

Odwiedźcie KONIECZNIE pozostałe blogi: 
AngSchool https://angschool.weebly.com
Angielskie Bajanie http://angielskiebajanie.pl/
Edyta Pikulska https://edytapikulska.weebly.com/blog
English Freak https://www.englishfreak.pl/
Head Full of Ideas https://fullofideas.pl
Karolina Lubas https://karolinalubas.pl
Let's read in English https://letsreadinenglish.wordpress.com
Londonopoly http://londonopoly.blogspot.com
made by kate http://www.made-by-kate.pl
Małe pomysły, Duże inspiracje http://www.male-duze.pl 
Pomysły przy tablicy https://pomyslyprzytablicy.pl

Ciekawe jakie tajemnice kryją dziewczyny.