 #metodyka Język tu nie jest celemKiedy w 2013 roku, zaczynałam uczyć maluchy i przynosiłam do pracy dziwne przedmioty typu garnki ku wielkiemu zdziwieniu otoczenia, myślałam, że jest to trochę dziwne, ale zafascynowana integracją wszystkich zmysłów, elementami terapii SI i teorią Gardnera, wiedziałam, że jest to pomocne i rozwija dziecięce pole postrzegania świata dzięki językowi. Dotykaliśmy wtedy różnych struktur, babraliśmy się w farbach, próbowaliśmy tęczy, coś co teraz robią już prawie wszyscy. :)  Przedmioty codziennego użytku na angielskimPóźniej w moim życiu pojawiły się szkolenia, warsztaty. Na jednej z konferencji, w której brałam udział ze swoją sesją "A creative teacher - a wise teacher" (obejrzyj prezentację tu) na Częstochowskim WSL-u dowiedziałam się jak używać łapek na muchy, a następnie zaczęłam obserwować blogi. No i się zaczęło...
Myślałam, że nic mnie nie zaskoczy, myliłam się Przygotowując naszą nowoerową prelegentkę na konferencję Uczę Maluchy (pozostałe zdjęcia na fanpage'u eduNation), Ewę Kołakowską, troszkę wcześniej niż uczestnicy wiedziałam, że jej pomysły będą świeżę, innowacyjne i zaskakujące, jednak dopiero gdy poznałam Hungry Joe - zrozumiałam co to znaczy być zaskoczoną. :D Poznajcie GO, oto on, choć w transporcie stracił oczy, przepraszam i obiecuję już wkrótce odzyska wzrok.
Hungry Joe jest chwytakiem na śmieci, według Ewy kosztuje jedynie 9zł, a przynosi wiele radości. W czasie konferencji zbierałyśmy nim (choć lepiej brzmiałoby pożerałyśmy nim) zgniecione kopie flaszy, ale możliwości jest wiele. Można nim zbierać rozsypane zabawki, zgniecione rysunki, zgniecione zdania do tłumaczenia, papierki (w czasie edukacji ekologicznej), kolorowe kartki, klocki itp. Dla maluchów w przedszkolu to świetne ćwiczenie motoryki małej, a dla starszych, nawet dorosłych to będzie świetny fan, bo łapanie nie jest wcale takie proste. Tak sobie teraz myślę, jednak mnie w edukacji i w życiu jeszcze dużo zaskoczy i bardzo się z tego cieszę.
0 Komentarze
|
