Dawno, dawno temu kiedy poleciałam do Stanów, pierwszą rzeczą jaką obejrzałam w amerykańskiej telewizji był NIGHT SHOW. Fenomen tych programów mnie może nie zachwycił, ale mocno zainteresował, niestety jako studentka nie wiedziałam jeszcze wtedy, że można wykorzystać je w pracy nauczyciela. 
Minęło kilka lat i nagle bum! Przecież to aż się samo prosi :) 
Amerykańskich night shows jest sporo, pisałam o nich na swoim fanapage'u, wrzucając listę 15 najlepszych amerykańskich talk-show'ów.   

Jednym z tych najlepszych na liście jest The Tonight Show Starring Jimmy Fallon (znany wcześniej jako Late Night with Jimmy Fallon). Dla nauczycieli języków i nie-języków to jest petarda!

Lista gier Jimmiego Fallona jest długa, baaardzo długa, oczywiście nie wszystkie nadają się na lekcję, ale te, które się nadają, robią swoją robotę. :) Moje ulubione to oczywiście te gry i quizy, które możemy robić BEZ PRZYGOTOWANIA. Ja wiem, że są nauczyciele, którym absolutną radość sprawia drukowanie, laminowanie, klejenie i wycinanie, ale mnie jednak zawsze jara to, co robi się samo. 
Oto pierwsza szóstka ​moich wybranków "Fallonowych": 

1. The Whisper Challenge
Prosta gra do zrealizowania na lekcji 1:1, albo w parach w klasie (wtedy musi to być najlepiej prawdziwy The WHISPER Challenge z szeptaniem, nie czytaniem na głos ani po cichu). 
Potrzebne są: 
-  słuchawki z głośną muzyką (w wersji 1:1), w klasie też się da to zrobić, bo dzieciaki często noszą swoje słuchaweczki do smartphonów (ale nie jest to jakiś wcale mus), 
-  karteczki napisane odręcznie lub na komputerze, zawierające proste wyrażenia z poprzednich zajęć, z przerabianych działów, odpowiednio poziomowane dla różnych grup, np. 
A1-B1: "a black cat", "a dirty sock", "frozen fish sticks" (jak w przykładzie), czym wyższy poziom wyrażenia powinny być trudniejsze lub dłuższe.
Ale już dla grup B2-C2 postarajmy się o jakiś idiom lub wyrażenie: "a discerning eye", "put on your thinking cap", tak żeby uczniowie mieli na serio jakiś challenge, oprócz tego, że będą musieli bardzo skupić się na czytaniu ruchów warg. 
​
Jeśli chcecie zobaczyć jak gra wygląd w oryginale, zapraszam do oglądania: 

​2. Word sneak
Jest to prześmieszna gra, kolejna bez prawie zupełnie żadnego przygotowania. Jednak tym razem jest to gra dla starszych uczniów lub uczniów na odpowiednim poziomie językowym, dającym możliwość swobodnej konwersacji na zadany temat. Jako, że nasi uczniowie to nie są natywnymi użytkownikami języka obcego, mogą mieć problemu ze nieskrępowanymi rozmowami. Należy im pomóc. Wykorzystać tu możemy listę pytań do trzeciego zadania maturalnego, te pytania pojawiają się w każdym repetytorium i są już gotowymi tematami na raczej dyskusyjne tematy, ale może lepiej z pominięciem tych najbardziej kontrowersyjnych lub najbardziej trudnych, gdzie może być ciężko przemycić wybrane słówko lub słówka. 
Mam tutaj taką listę przygotowaną na podstawie "Destination: Matura" wydawnictwa Nowa Era:

• Some people say that foreign customs should not be celebrated in Poland. Do you agree with this statement? 
• Which Polish traditions are worth popularizing abroad? Why? 
• How far do you agree with the statement that a well-educated person should know a lot about classical music? 
• What influence can classical music have on the life of a teenager? 
• Do you agree with the statement that the media nowadays pay too little attention to environmental problems?
• Do you think people in Poland are eco-friendly? Why? Why not? 
• Do you agree with the statement that people nowadays spend more time with technology that with each other? 
• What influence on reading books may easy access to e-book readers have? 
• How far do you agree with the statement that all the people employed in the health system should receive very high salaries? 

(źródło: "Destination: Matura 2015. Speaking Ideas" Anna Rzeźnik)
Lub pytania konwersacyjne do FCE, np. takie:

• Do you think you have to spend a lot of money to have a good holiday? Why? Why not? 
• What do you think is the biggest advantage of living in a place where there are a lot of tourists? 
• Do you agree that learning about the past is important for our future? Why? Why not? 
• Many people want to become famous nowadays. Why do you think this is? 
• Is it important to enjoy a job, or is it enough to be paid well? 
• How important is it to go on holiday every year? 
• Do you think that advertising encourages people to spend too much money? 

(po więcej sięgajcie do wpisu "40 Questions to Help You Prepare for the Speaking Test" na blogu FCE EXAM TIPS)
Możecie też wykorzystać inne pytania, które wymyślicie sami lub znajdziecie w internecie na różnych stronach, ja polecam np. "350 Good Questions to Ask", gdzie znajdziecie pytania, nie egzaminacyjne, ale ciekawe, o takie jak te: 

• What movie can you watch over and over without ever getting tired of?
• If you couldn’t be convicted of any one type of crime, what criminal charge would you like to be immune to?
• When was the last time you got to tell someone “I told you so.”?
• What’s something people don’t worry about but really should?
• What TV show character would it be the most fun to change places with for a week?
• If you could have an all-expenses paid trip to see any famous world monument, which monument would you choose?
• If money and practicality weren’t a problem, what would be the most interesting way to get around town?
• What do a lot of people have very strong opinions about, even though they know very little about it?

Na stronie rzeczywiście jest 350 pytań, warto więc tam zaglądać, nie tylko przy okazji gry w Word Sneak. 

Do gry, oprócz tematu do rozmowy, potrzebne są:
- słowa, zupełnie randomowe, albo raczej (żeby nie kalkować z angielskiego) tzw. słowa od czapy zapisane na pojedynczych karteczkach, 
- każdy uczestnik gry (w odróżnieniu od programu i idei Jimmiego Fallona uczestników może być więcej niż dwóch, uczniowie mogą grać w grupkach, a nawet całą dużą grupą) otrzymuje jedno lub zestaw kilku słów, które musi wpleść w swoją wypowiedź, tak, aby dalej pozostawała mniej więcej logiczna. 
Bardzo ważnym jest fakt, że czym niższa grupa, tym słowa muszą być mniej abstrakcyjne, a nawet jeśli nie mamy zbytnio zaawansowanej grupy, niech to będą słowa z danego działu lub zakresu. 
Wychodzi bardzo fajnie. 
Co lepsze jest też wersja Sentence Sneak, gdzie gracze muszą wplatać w wypowiedź całe zdania, zachowując logikę wypowiedzi (to już trudniejsza szkoła jazdy). :)
​
Jeśli chcecie zobaczyć obie wersje w oryginale, proszę zajrzyjcie tu: 

• ​Word Sneak

• Sentence Sneak

3. Three Word Stories
To kolejna gra, do której będą potrzebne słówka, najlepiej te wiecie, z... czapy. Przygotowanie praktycznie żadne. Potrzebna kreatywność w czystej postaci, więc znowu mamy tu raczej do czynienia z zabawą dla wyższych poziomów, ale obiecuję jeszcze w tym wpisie pojawi się coś dla młodszych dzieciaków też (ewentualnie dla uczniów na niższych poziomach). 
Zasady gry: 
- jak już wiemy potrzebne są słówka wypisane na karteczkach, 
- następnie zadaniem pierwszej w kolejności osoby jest ułożyć zdanie (lub jak się serio już nie da wyrażenie, część zdania - a clause) zawierające trzy słowa, w tym to, które mamy na kartce, 
- kolejna osoba ma nieco trudniej, bo musi użyć swojego słowa i w trzech słowach kontynuować opowieść. 
​
Fajne, miłe i przyjemne, ćwiczy umiejętność wypowiedzi, słownictwo i kreatywność, a do tego zaprezentuje Wam zabawę niezawodny Benedict Cumberbatch: 

4. Would you rather? This or that. 
Jest to fantastyczna gra na przećwiczenie wyrażenia "I'd rather..." i pytania "Would you rather...?", ale tutaj potrzebujemy odrobinę naszego przygotowania i zaangażowania klasy. Nie bójcie się pomogę Wam przerobić tą zabawę tak, aby się nie narobić. Poniżej znajdziecie specjalną kartę pracy ode mnie dla Waszych uczniów, która zrobi Wam robotę. Fajnie? 

Więc tak: 
- najpierw rozdajemy uczniom kartę pracy i prosimy ich, aby wybrali jedną z odpowiedzi i nie pokazywali innym, 
-  następnie prosimy ochotnika na środek i zadajemy mu kilka z pytań (najlepiej w kolejności, żeby się nie pogłubić), 
- uczeń udziela odpowiedzi - możemy grać na dwa sposoby: oryginalny, czyli uczeń zgaduje jak mogli odpowiedzieć jego koledzy i koleżanki z klasy, lub drugi, czyli uczeń udziela swojej odpowiedzi i porównuje ją z innymi (oczywiście możemy go dalej pociągnąć za język i poprosić o wyjaśnienie), 
- prosimy resztę klasy o podniesienie rąk, jeśli ich odpowiedź była taka sama i patrzymy ile osób taką odpowiedź wybrało, 
- po kilku pytaniach zmieniamy ochotnika/ ofiarę i bawimy się dalej. 
​
Zobaczcie jak to wygląda u Jimmiego: 

A tutaj karta pracy dla Was: 

5. Slapjack
Ta gra w oryginale u Jimmiego Fallona przypomina znaną grę hazardową Black Jack, do której potrzebne są karty do gry (52 sztuki). Ja proponuję inną odmianę tej gry też przy użyciu kart lub ewentualnie dla młodszych dzieciaków kart Snap. Akurat idzie Halloween, więc jeśli ktoś lubi to święto, mogę polecić mu, aby wykorzystał np. karty Spooky Snap Usborne (również zawierające 52 karty z różnymi potworkami), o takie jak te na zdjęciu. 
Wersja Jimmiego jest dosyć trudna, ponieważ trzeba liczyć do 21 według zasad gry w oczko, dlatego własnie radzę zmienić ją na zwykły snap - slap, ale idąc tropem Jimmiego polecam użycie WIELKICH ŁAP. To one nadają tą wyjątkowość tej zabawie. Nie wiecie skąd je wziąć?! Nic prostszego! Ja mam (nie pokażę Wam moich, bo mam remont i wierzcie mi, że przeszukałam cały dom za nimi, ale nie mam najzieleńszego, ani najseledynowszego pojęcia gdzie mąż mi je schował) np. dmuchane łapy kibica i nie myślcie sobie, że są one trudne do zdobycia lub drogie. Nie, nie, nie! Patrzcie na to - Allegro (4,30zł za sztukę), Dajar (3zł za sztukę). Jeśli prowadzicie zajęcia 1:1 wystarczą Wam dwie, dla grup 4-6 da radę, będą się zmieniać. A jeśli nie macie łap możecie grać packami na muchy (ja kiedyś zaopatrzyłam się hurtowo i mam packę dla każdego ucznia w grupie, mam ich 12). 
Jak grać: 
a) Snap:
- grają dwie osoby, każda ma przed sobą kupkę z równą ilością kart, a na sobie wielką łapę, 
- uczniowie wykładają karty po kolei nazywając je odpowiednio, 
- jeśli pojawia się taka sama karta (w odróżnienia od gry Jimmiego, uczniowie nie walą się łapą w paszczę, chociaż starszym się akurat to podoba), uczniowie walą łapą w kartę, kto pierwszy ten lepszy. 
b) Slapjack (karcianka): 

• w dwie osoby (wersja pierwsza z łapami i kartami):

- gra dwóch graczy i celem gry jest zebranie wszystkie karty, ćwiczymy liczby, nazwy kart i szybkość, 
- rozdajemy karty od siebie, jedna osoba za drugą, kładąc kartę na stole wołamy jej numer lub nazwę,
- kiedy pojawia się Jack (czyli Jopek lub Walet zwał jak zwał) należy jak najszybciej pacnąć go łapą
- aby dodać do gry element językowy, na przygotowanej obok kartce (wzór do pobrania poniżej ↓) do każdego Jacka dopasowujemy pytanie, na które uczeń, który go zdobył musi odpowiedzieć lub zadanie, które musi wykonać. 

• w dwie osoby (wersja druga z łapami/ packami/ dłońmi ;), bez kart):
  

- do gry wcale nie musisz wykorzystywać kart, możesz wykorzystać wszystkie karty słówek lub flashcards memory, albo karty gramatyczne, które posiadasz w ilości powtarzalnej (czyli np. po dwie sztuki, np. ubranie i nazwa ubrania po angielsku), 
- świetnie do tego nadają się karty Karoliny Lubas, które znajdziecie w jej wpisie: Sposób na CZASOWNIKI NIEREGULARNE, tylko musicie wyciągnąć z nich karty bomb, możecie ćwiczyć np. samą wersję z formami Past Simple albo wszystkie na raz: uczniowie wyciągają karty jedną za drugą, a gdy dwie formy tego samego czasownika pojawią się jedna po drugiej, następuję SLAP, czyja łapa na wierzchu ten wygrywa. 

• w grupie (wersja pierwsza z kartami)

- gramy kartami tak samo jak w zwykły Slapjack, 
- każdy ma kupkę kart i wyciąga jedną kartę po drugiej, od siebie, nazywając ją, układając w ten sposób jedną wielką kupkę kart, 
- gdy pojawia się Jack, trzeba go pacnąć, kto pierwszy ten lepszy (do tego zadanie lub pytanie dla śmiałka, który pacnął pana Jopka), 

• w grupie (wersja druga, bez kart)

- to jest wersja, którą możemy wykorzystać w naprawdę dużej grupie nawet gramy podobnie jak w grze dwuosobowej flaszami, albo kartami gramatycznymi, kartami ze słówkami, ale tym razem mamy większe pole do popisu, 
- w tej wersji gry możemy wykorzystać kategoryzowanie: uczniowie mają kupkę kart (po kilka), 
- każdy uczeń wyciąga po jednej karcie i kładzie przed sobą, 
- nauczyciel woła kategorię, uczniowie, kto pierwszy, ten lepszy, muszą pacnąć słówka z danej kategorii, 
- gra nadaje się nie tylko dla dzieci, ale też dla licealistów, wtedy wykorzystać można słownictwo z repetytorium, najlepiej własnej roboty (takie jak np. wykorzystałam w grze powtórkowej LOSE'EM ALL): 

​Oczywiście zachęcam Was do obejrzenia jak gra Jimmy ze swoim gościem. Zobaczcie sami jaki fun. 

​6. The Box of Lies
Pudełko kłamstw to świetna zabawa dla każdej grupy wiekowej, ale że zostałam wyprzedzona z wpisem o niej przez inną Karolinę, odsyłam Was do niej, są tam również gotowe do wykorzystania materiały. To stosunkowo nowy blog, ja w ogóle go nawet nie znałam, ale myślę, że będzie warto do niego zaglądać: ​Mówię Ci blog. Co prawda Karolina zmieniła trochę zasady zabawy i zamiast przedmiotu do pudełka włożyła zdjęcia, ale gry oczywiście można modyfikować. Do tego w szkolnej rzeczywistości zdjęcia o wiele łatwiej umieścić w pudełku tak aby przeciwnik nie widział niż różnego rodzaju przedmioty (chociaż o te drugie czasami łatwiej). 
​
Oczywiście, jeśli chcecie zobaczyć jak gra Jimmy Fallon ze swoimi gośćmi, musicie obejrzeć filmik:

Mam nadzieję, że ta pierwsza szóstka sprawi Wam już przyjemność. Nie chcąc przynudzać,  podzieliłam wpis na części, ale już nie mogę doczekać się opisania kolejnych gier i zabaw Jimmiego, już niedługo Password, 5-second Summaries, czy też True Confessions i kilka innych. 


Have fun teaching!

Do niedawna tak właśnie postrzegano naukę i nauczanie języków obcych. Język to język, liczy się gramatyka, słownictwo, czasami jakieś konwersacje czy tekst oderwany od rzeczywistości. Niestety ten pogląd sprzed 30 lat wciąż pokutuje w świadomości wielu nauczycieli. Kreatywność, krytyczne myślenie, nauka o świecie to nie język. Całkiem niedawno, kilka miesięcy temu, wprowadzając nauczycieli w świat nowej podstawy programowej dla szkół średnich, na jednym ze spotkań usłyszałam: „Krytyczne myślenie? Phii... Krytyczne myślenie to my zostawmy polonistom!” (nazwisko i miejscowość, w której odbyła się konferencja, niech pozostaną moją słodką tajemnicą, nie róbmy "nowatorskiej" profesorce wstydu na pół internetu). 
Ja się nie zgadzam.
​Język nie jest celem samym w sobie. Język to dopiero środek do naszego celu. 
​

Czym jest CLIL? I jak może pomóc w nauczaniu języka. 
CONTENT (czyli treści) and LANGUAGE (czyli język) INTEGRATED LEARNING (czyli nauczanie zintegrowane) - to takie połączenie nauki o świecie, przedmiotów szkolnych z elementami języka. CLIL w genialny sposób rozwija kreatywne myślenie (o czym pisałam tu), ćwiczy różne formy pracy, wszystkie umiejętności językowe i rozwija autonomię. 
O ile w szkole podstawowej, szczególnie w klasach młodszych raczej musimy uczniów naprowadzić, pomóc im, o tyle w klasach starszych i w liceum, uczniowie CLILują już sami, ponieważ mają ukształtowane zainteresowania, a najlepszym źródłem wiedzy i rozwoju hobby jest Internet (nie jest to oczywiście reguła — w mojej karierze nauczycielskiej miałam ucznia, który od zerówki był genialny z angielskiego, tylko dlatego, że grał namiętnie w Minecrafta). 
Wyobraźcie sobie 16-latka, którego konikiem jest ekstremalna, wyczynowa jazda na rowerze, rękę dam sobie odciąć, że będzie on znał w języku obcym wszystkie części rowerów oraz nazwy skomplikowanych akrobacji rowerowych. Nie ma lepszej motywacji do nauki języka niż pasja. Młody sam będzie domagał się nauczenia go struktur gramatycznych, żeby mógł czytać i rozumieć instruktaże i oglądać filmiki na YouTubie. 
Jednak CLIL to nie tylko lekcje o pasjach naszych uczniów, to też nauka o otaczającym nas świecie, wyciąganie wniosków z historii lub analizowanie bieżących wydarzeń, wszystkie te elementy możemy z łatwością przemycić na prawie każdej lekcji, a jak jeszcze do tego dodamy gramatykę, będziemy mieć piękny komplet. 

Nawet jeśli nie uczysz w szkole dwujęzycznej, nie prowadzisz zajęć dodatkowych, a interesują Cię ludzie, ich historie i wpływ, jaki wywarli na życie innych, możesz swoje zainteresowania przemycić na lekcji języka obcego, łącząc w ten sposób naukę o świecie, poszerzanie horyzontów swoich uczniów i język. 
Najlepszym kontekstem ku temu jest przerabiany czas przeszły. Wtedy właśnie możemy zaproponować uczniom prostą grę o znanych ludiach i pokazać im, że na świecie istnieją nie tylko jutuberzy czy, co gorsza, muzycy disco-polo. 

• Najpierw pobierz karty do gry. 

Bardzo dobra jakość, skompresowany plik. 

Bardzo dobra jakość, high resolution, bez kompresji. 
​http://bit.ly/Famous_people_hires

Teraz czas na grę. 

• Jeśli gracie w parach, rozdaj każdej parze zestaw 8 kart, zasady są proste: 

1. Każda osoba z pary wybiera trzy karty. 
2. Najpierw uczniowie uzupełniają zdania poprawną formą czasowników w czasie przeszłym. 
3. Następnie uczniowie czytają swoim przeciwnikom wybrane przez siebie zdania opisujące jedną osobę (czyli używają jednej karty). 
4. Jeśli przeciwnik zgadnie, kim jest bohater/ka po 1 przeczytanym zdaniu, otrzymuje 50 pkt, jeśli po dwóch zdaniach 40 pkt, po trzech 30 pkt, po czterech 20 pkt, jeśli po pięciu lub więcej zdaniach otrzymuje tylko 10 pkt. 
5. Jeśli przeciwnik nie zgadnie, dostaje -10 pkt, jeśli się pomyli -25%. 
6. Gra trwa 6 rund, czyli tyle ile kart. Po każdej rundzie uczniowie muszą notować swoje punkty, a na koniec podliczyć. Zwycięża osoba, która zgromadzi ich najwięcej. 
7. Zadaniem nauczyciela jest kontrolować pracę uczniów, szczególnie poprawność zdań, na koniec, na podsumowanie sprawdźcie zdania razem. 

 

• Jeśli gracie jako jedna grupa (o ile macie małą grupę), rozdajcie po jednej karcie każdej osobie, możecie zmienić zasady: 

1. Jeśli po pierwszej rundzie, czyli przeczytaniu pierwszego wybranego zdania, nikt nie zgadnie bohatera, osoba czytająca otrzymuje 10 pkt, jeśli ktoś zgadnie, osoba, której się to udało, dostaje 30 pkt. 
2. Jeśli ktoś zgadnie błędnie, otrzymuje -20 pkt. 

• Jako follow-up proponuję, aby uczniowie wybrali bohatera lub bohaterkę, który/a najbardziej ich zainteresował/a, obejrzeli o niech krótki filmik na YouTubie, odnaleźli inne interesujące fakty, a następnie napisali krótki opis osoby. 

Filmy możecie znaleźć w linkach poniżej: 
- naukowcy: 
​Maria Curie Skłodowska TEDed 
Albert Einstein NowYouKnowAbout
- gwiazdy popkultury 
Marilyn Monroe Bedtime Stories
​Charlie Chaplin Biography
​- aktywiści
Nelson Mandela Biography
Matka Teresa Biography
- wizjonerzy
Steve Jobs Past to Future
J.K. Rowling Biography

Wykorzystane zdjęcia pochodzą z canva.com lub pixabay.com, są to zdjęcia do użytku komercyjnego i nie wymagają przypisania. Źródła faktów to szeroko pojęty internet, teksty moje :)

​HAVE FUN TEACHING!