Jeśli kiedykolwiek czytaliście Dickensa lub chociaż oglądaliście filmy na podstawie jego powieści, na pewno wiecie, że nie były to dla dzieci lata beztroski, ale o dziwo w późnych czasach panowania królowej Wiktorii powstały pierwsze place zabaw w Anglii. 
Wraz z placami zabaw rozwinęły się też popularne gry i zabawy podwórkowe, te które znamy i lubimy, ale też te mniej znane, które chcę Wam przedstawić w ramach akcji Eduweek#2. 
​

ZNANE INACZEJ
1. Tug of War - znana i lubiana piknikowa zabawy z przeciąganiem liny. Czy może mieć zastosowanie na zajęciach językowych? A owszem, wystarczy tylko, że powiemy uczniom, że drużyna, która wygra ma prawo wymyślić tyle zagadek tzw. challenges ilu człownków liczyła drużyna przeciwna +1. Zwycięzcy zaangażowani intelektualnie, a i przegrani nie ukarani w żaden nadmierny sposób. 
2. Skittles - ta gra z czasów Wiktoriańskich znana jest nam wszystkim jako bowling, czyli kręgle. Wykorzystanie językowe kręgli jest wielorakie, np. pod kręglami naklejamy numerek, a pod numerkiem kryją się zadania, każde zadanie to rebus, zdanie do odszyfrowania, wyraz napisany od tyłu, lub w lustrzanym odbiciu (na moim padlecie "The world of TIK" znajdziecie około 20 różnych narzędzi, które możecie wykorzystać w tworzeniu zagadek). Na kręglach możemy przyklejać zdania do tłumaczenia, pod kręglami wkładać karty obrazkowe pracując z małymi dziećmi, a liczba zbitych kręgli może odpowiadać liczbie uczniów, którym zadamy pytanie ćwicząc np. funkcje językowe z ośmioklasistami, a nawet maturzystami - ucieszą się z takiej formy pracy nad speakingiem. 
3. Noughts and Crosses - popularną w tamtym okresie grą podwórzową była gra w kółko i krzyżyk rysowana patykiem na ziemi (Tic tac toe), ale ta gra jest jeszcze starsza, jej historia sięga starożytnego Egiptu, wiedziałeś? 
Jeśli chodzi o kółko i krzyżyk możemy powtarzać grając w grę: 

• gramatykę: czasy gramatyczne, formy czasownika, czasowniki modalne, stronę bierną, mowę zależną, dosłownie wszystko, wtedy w 9 polach, 12, lub 16 wpisujemy wcześniej to, co chcemy przećwiczyć, np. 9 różnych czasowników w formie podstawowej, a uczeń chcąc postawić tam swoje kółko/ krzyżyk musi podać pozostałe formy. Możemy też na tablicy wypisać kilka zdań jak np. Mary/ go/ to school, a w pola wpisać nazwy czasów gramatycznych, wtedy uczeń chcąc zdobyć punkt musi przekształcić zdanie lub zdania (jeśli jest ich więcej) w odpowiednim czasie; 
• leksykę: słówka z lekcji, całe zakresy tematyczne, karty obrazkowe; 
• ortografię, a raczej literowanie;
• funkcję językowe: odpowiedzi na pytania, sytuacje, np. piszemy na tablicy BUY A TICKET a w polach wpisujemy at the airport/ in a bus/ at the train station/ in the cinema/ in the theatre/ in the opera/ before the football match/ before the concert/ at the funfair , etc. 

Kolejna grupa zabaw, to już zabawy czysto edukacyjne, w dawnych czasach gdy nie było zabawek albo przynajmniej były bardzo, bardzo drogie i niedostępne, do zabawy wykorzystywano słowo. Poznajcie nowe gry słowne, które można wykorzystać od zaraz i w każdych warunkach przyrody.

NOWE, CHOĆ STARE
1. Cupid's coming - genialna gra do wykorzystania nie tylko w czasie zajęć na dworze, ale w klasie, w czasie powtórki, rozgrzewki, gdy mamy wolne 5 minut. Zasady zabawy: 

• najpierw uczniowie decydują o literze, pierwsza osoba w kole mówi "X, Y, Z" tak jak w grze Państwa i miasta, następnie w ciszy mówi alfabet, kolejna osoba musi powiedzieć "stop". Powiedzmy, że literą jest C.
• pierwsza osoba mówi "Cupid's coming", nauczyciel pyta "how is it coming?",
• następnie uczniowie muszą podawać sposoby dodając końcówkę -ing, np: "crowling, crouching, cooking, crossing, catching" dopóki nie skończą nam się słowa na literę C.

Ta gra nie należy do najprostszych, więc przewidziana jest dla wyższych poziomów językowych od B1 w zwyż, ponieważ uczniowie muszą posiadać zasób słownictwa, który umożliwi im grę. 
​2. Taboo - choć nazwa jest Wam znana i jedna zasada zabawy jest podobna do taboo, które wszyscy znają, ta zabawa to coś zupełnie innego niż karta z zakazanymi słowami. Do tej zabawy nie potrzeba żadnego przygotowania. Zasady: 

• podobnie jak w zabawie "Cupid's coming" najpierw trzeba wybrać literę, to będzie litera taboo. Powiedzmy, że literą jest D. 
• następnie losujemy It - to jeden z uczestników, który będzie musiał odpowiadać na pytania innych, tak aby uniknąć litery taboo, np. jeden z uczestników zabawy może zapytać it "what is the animal that barks?" Jeśli it powie "dog" przegrywa i musi odpowiadać na dalsze pytania, ale jeśli powie "puppy" wygrywa i może wyznaczyć swojego następce, ważne jest też to, aby odpowiedź była logiczna, brak logiki to też przegrana dla it. 
• w trudniejszej wersji gry każda odpowiedź musi być nie tylko pełnozdaniowa, ale też musi być zdaniem, w którym użyjemy danego słowa, np. "Little puppy always barks at my neighbour". 

Mam nadzieję, że wiktoriańskie gry zaczynają Wam się coraz bardziej podobać. Jest ich naprawdę sporo. Jeśli chcecie wiedzieć więcej: przypomnijcie sobie cz.1, zajrzyjcie do ciekawych stron źródłowych: tpdal.co.uk, victorian-era.org, victorian.world.sw.tripod.com, lub poczekajcie do kolejnego wpisu, tym razem będą to pomysły na wykorzystanie skakanki wprost z wiktoriańskiego podwórka. 

Ach i koniecznie odwiedźcie inne blogi biorące udział w Eduweek: 
https://angielskiebajanie.pl
https://angielskizawodowo.blogspot.com
http://www.angielskiblog.pl/
https://atenajuszko.com​
http://authentic-teaching.com
https://engly.pl
​http://www.english-nook.pl
https://englishfreak.pl
http://funglish.pl
http://frompwithlove.eudaimon.pl/
http://joz.com.pl 
https://o-rozewicz.pl
https://karolinalubas.pl/
http://nauczycielkaangielskiego.pl
http://saberznaczypotrafic.blogspot.com

​

Wszystko jest lekcją,
​czasami nawet brak lekcji jest lekcją. 

Każdy z nas ma swoje racje, ale są sytuacje najczęściej tak napięte jak teraźniejsza sytuacja w oświacie, że w głowach niektórych pojawia się myślenie: 
                          >>ja mam rację i moja racja jest "mojsza", a nawet "najmojsza"<<.
Wtedy zaczyna się dawanie rad, które zbyt często przemieniają się w hejt i falę krytyki. Są takie osoby, które krytykę i rady opanowały do perfekcji, z jednej strony są to internetowe trolle, zawód opłacany przez grupy nacisku (polityków, lobbystów, etc.) do krytykowania, dezinformacji i plucia jadem na innych, a z drugiej są to osoby, które często nie mają odwagi wypowiedzieć swojego zdania wprost, ale chętnie wyleją na innych szambo i pomyje, gdy są w sieci, ewentualnie w kręgu osób pokrewnie myślących. 

Cyprian Kamil Norwid powiedział, że "umiemy się tylko kłócić i kochać, a nie umiemy się różnić pięknie i mocno". Gdy ktoś nas krytykuje stajemy od razu pełni emocji do obrony swojej racji, a stąd już krótka droga do ataku, bo najlepszą obroną jest atak, a atak to pierwszy stopień do wojny. 
​

Arystoteles (dziś mi sami wielcy przychodzą do głowy) radził, że:
"Jeżeli chcesz uniknąć krytyki:
- Nic nie mów.
- Nic nie rób.
​- Bądź nikim." 

Ten sam cytat z powodzeniem możesz użyć  w klasie z uczniami, w dyskusji o krytyce, o obronie swoich przekonań, o odwadze w działaniu. 
Jego anglojęzyczna wersja brzmi: 
​"To avoid criticism, say nothing, do nothing, be nothing."

Wróćmy zatem do lekcji. Czasami brak lekcji też staje się lekcją, zarówno dla dzieci, jak i dla nauczycieli. Lekcją życia, walki o swoje przekonania, godność. Żeby walczyć trzeba umieć się bronić. 

A gdyby tak krytykanta załatwić spokojem i siłą argumentu. Nic tak naprawdę nie wyprowadza z równowagi bardziej niż zrównoważona postawa. :)

Kroki postępowania: 
1. Ktoś Cię obraża - podejdź to tego z otwartością - ktoś w obliczu strajku pięknie napisał na grupie nauczycielskiej Nauczyciele Angielskiego, dopóki obelgi nie przyjmujesz do siebie, wciąż należy do tego, który nią rzucił. 
2. Nie tłumacz się od razu, wysłuchaj, przeczekaj, powiedz "rozumiem", weź głęboki oddech - opuść gardę ("Garda w dół" to jeden z podrozdziałów książki Miłosza Brzezińskiego "Biznes, czyli sztuka budowania relakcji"), przez chwilę pomyśl jakie problemy może mieć Twój rozmówca, jakie kompleksy, jaka ciężka sytuacja popycha go do wypowiadania o Tobie takich słów, a teraz przygotuj celną argumentację z otwartością. 
3. Skup się na faktach (nie dopasowuj faktów do siebie, twarde dane, liczby, etc., żadnych opinii lub niejasnych sytuacji, trochę psychologii - to zawsze dobre i zbija z tropu) i na sobie, nie szukaj winy w innych. Odpowiedz rozmówcy rzeczowo najbardziej jak potrafisz i grzecznie, grzeczność zabija najbardziej - to broń doskonała, a następnie przejdź od razu do rozwiązań. 
4. Weź odpowiedzialność tylko za to, na co masz wpływ. A gdy Twój rozmówca dalej nieprzekonanie będzie twierdził, że ma racje. ODPUŚĆ. Głupiego nie przekonasz, a nerwy stracisz. Podziękuj za rozmowę, powiedz, że masz nadzieję, że rozmówca kiedyś zmieni zdanie, bo nie jest wstydem, a wręcz chlubą i chwałą przyznać się do błędu.  

PAMIĘTAJ NIE TYLKO LEKCJA W SZKOLE JEST LEKCJĄ, STRAJK JEST TWOJĄ LEKCJĄ,
​A TWOJA GODNA I PIĘKNA POSTAWA TEŻ JEST LEKCJĄ. ​

Nie bój się nigdy bronić swoich racji i przekonań, nie daj się stłamsić i namówić na coś, czego nie czujesz, co wiesz, że będzie dla Ciebie złe, tylko martwe ryby płyną z prądem... ​